Godzina była za 14:55 a najbliższy autobus w stronę twojej małej ojczyzny odjeżdża o 15:15. Czyli niedługo. Sneasel usiadł sobie wygodnie na ławce na przystanku i w spokoju rozpoczął oczekiwania na autobus. Na przystanku widziałaś wielu ludzi. Niektórzy to byli trenerzy poznałaś to po pokeballach przypiętych do paska.

Pierwsze pięć minut minęło szybko i bezboleśnie. Kilkanaście osób wsiadło już do swoich autobusów. Reszta została, parę osób doszło. Bardzo zaciekawiły cię przejeżdżające samochody. Minęły kolejne minuty twojego oczekiwania jednak udało ci się wytrzymać i nadjechał ukochany PKS Chojnice. siadłaś, okazałaś bilet miesięczny i usiadłaś wygodnie. W autobusie zauważyłaś trzy osoby z Mosin. Marka, Mateusza i Kamilę.

- O Joanna, cześć Odpowiedziała Kamila. Marek i Mateusz po chwili odwrócili się w twoją stronę i również się przywitali. Rozmowę kontynuował Marek.
-U nas w Liceum dzisiaj kończył się rok szkolny. Razem z Mateuszem jesteśmy już wolni, zapisaliśmy się też do ligi pokemon. Powiedział a Mateusz mu potaknął. Kamila dodała.
-Ja też zapisałam się do ligi pokemon ale zakończenie mam dopiero jutro. Chyba tak jak ty tak?

Rozmawialiście o pokemonach, lidze i szkole. Czas zleciał wam szybko. Wyszliście z autobusu i każdy rozszedł się w swoją stronę.
Niedaleko przystanku znajdował się mały zagajniczek z którego dało się usłyszeć dźwięki. Prawdopodobnie był to pokemon.

Źródłem dźwięków okazał się być ranny pokemon-ptak. Okazało się że nie mógł latać bo miał prawdopodobnie chore skrzydło. Płakał on z całych swych sił w poszukiwaniu pomocy. Po chwili pokazał się sprawca. Pokemon którego znałaś. Znałaś z wykładów był to Bellsprout.

Sneasel posłusznie wykonał polecenie. W oka mgnieniu znalazł się przy Bellsproucie i przygotowany do ataku warczał na niego. Ty w tym czasie delikatnie podniosłaś pokemona. Przyglądając się bliżej zauważyłaś że ma lekko zwichnięte skrzydło co można wyleczyć w centrum pokemon lub własnoręcznie.

Bellsprout trochę się zdenerwował że pokemona ptaka tak sobie po prostu zabrali. Sneasel spokojnie się oddalił zostawiając Bellsprouta z tyłu. Ty, Sneasel i pokemon ptak na twoich rękach szliście w stronę domu. Nie był on daleko. Po paru minutach byłaś już w domu gdzie powitała cię mama.
-O córcia już jesteś. Bardzo dobrze a co to za pokemon?