-Teraz, uderz tylnymi nogami, póki jest za tobą!- zawołałam szybko, by wykorzystać okazję jaka się nadarzyła. Tylne nogi ponyty były bardzo silne i cios nimi mógł powalić niejednego przeciwnika.

Kiwnęłam głową, rozumiejąc jego decyzję, chociaż sama pewnie walczyłabym do końca. Lubiłam walki i nie dawałam łatwo za wygraną.
-Do następnego razu! - Pożegnałam Patryka, a potem zwróciłam się do Iskry. Objęłam ją za szyję i przytuliłam mocno.
-Brawo Iskierko!! Byłaś wspaniała, ba, byłaś tak świetna, że trener charmandera wolał go wycofać, niż dać się pokonać! - pochwaliłam ją, drapiąc za uszkami i głaszcząc. Byłam z niej taka dumna! A także zadowolona,że moja taktyka okazała się skuteczna.
Tymczasem czas leciał, robiło się późno i zawisła nade mną prawdziwa groźba spóźnienia się do szkoły.
-Masz jeszcze siły malutka? - zapytałam Iskrę, spoglądając na zegarek.